Bonje met de buren
Onlangs mijn eerste, en meteen succesvolle, bemiddeling gedaan bij een burenconflict. Succesvol in de zin dat; emoties in elkaars bijzijn zijn geuit, verklaringen voor verbaal geweld met elkaar zijn gedeeld, mogelijke oplossingen zijn besproken/afgewogen én er aan het eind van de sessie zijn gezamenlijk een aantal concrete afspraken gemaakt. Mooi om zo’n proces te mogen begeleiden en na afloop te kunnen zien dat buren weer met elkaar in gesprek zijn. Nu hopen en vertrouwen dat beide partijen zich aan de gemaakte afspraken gaan houden
Buurtbemiddeling versus mediation
Buurtbemiddeling is niet hetzelfde als mediation. Om te beginnen is er bij buurtbemiddeling altijd sprake van bonje met de buren. Mediation zet men ook bij andere conflicten in; arbeid, familie, overheid, onderwijs, zakelijk en bij strafzaken. Verder komen bij mediation beide partijen tegelijkertijd bij een mediator die ze in onderling overleg hebben uitgezocht. Bij buurtbemiddeling is het vaak zo dat de ene buur contact heeft gezocht met buurtbemiddeling en de andere buur daarvan niet op de hoogte is. Dit impliceert dat je als bemiddelaar vooraf geen instemming hebt van beide partijen. Bij mediation is dat commitment van alle partijen er (meestal) wel.
Huisbezoek
De intakegesprekken met buren worden bij hen thuis gevoerd, dus je gaat echt op huisbezoek. Bij mediation vindt het intakegesprek plaats op neutraal terrein. Daarnaast start je, in tegenstelling tot mediation, bij buurtbemiddeling met afzonderlijke gesprekken. Buur 1 is altijd bereid om te praten, want zij hebben immers buurtbemiddeling ingeschakeld, of je vervolgens bij buur 2 binnenkomt is maar de vraag. Deze is vaak wel op de hoogte van de klachten, maar weet niet dat er hulp is ingeschakeld; dus bij buur 2 is er sprake van een verrassingsbezoek. Indien buur 2 instemt met een bemiddelingsgesprek dan vindt dat ook op neutraal terrein plaats.